Vandaag weer braaf naar school. Niet dat ik dat vervelend vind, integendeel, heerlijk, dat gefröbel met die klei. Het eerste jaar blijft in het teken van lijnen en patronen maar vandaag ben ik de lucht maar eens in gegaan. Een beetje driedimensie mag wel.
Het werk van vorige week lag toen klaar om de ruwbakbeurt te krijgen. Eindelijk eens kijken naar hoe de klei en de kleuren van de engobe zich verhouden na een bakbeurt van 950 graden.
Dat feest ging niet door. De oven waarin ze zouden worden gestopt bleek stuk. En dat was vanmorgen pas ontdekt. Op zijn vroegst ver namiddag zouden we een kans hebben om ons spul eens te bekijken.
Dan maar hard aan het werk. Eerst nog wat lederhard werk versieren.
En dan eindelijk toch, het resultaat uit de oven!
Het laatste half uur van de schooldag nog een leuk interview met een Brits kunstenaar gezien. Grayson Perry. Hele excentrieke en verschrikkelijk geestige man die prachtige wandkleden maakt maar ook keramiek. Heeft een alterego, Claire en als zodanig verschijnt hij ook op belangrijke openbare gelegenheden. Hij verwerkt veel eigenaardigheden van de mens in zijn werk. Ook Alan Measles, de teddybeer uit zijn kindertijd komt vaak terug in zijn werk.