In november wist ik voor mijn atelier een mooi keramiekoventje op de kop te tikken. Of mijn schattige wederhelft even met de bus wilde meerijden naar Zeeland. De provincie dan, niet het dorpje dus het was best een beetje uit de buurt.
Eenmaal aangekomen bleek het ding van het formaat crematorium. Je kon er de urnen zelf bij bakken. Het was nogal een gedoe om hem in de bus te krijgen want met de 4 stevige kerels die er waren was het gevaarte nog niet op zijn kant te leggen, laat staan op te tillen.
Heftruckje erbij dus. En wiskundig inzicht. Want het was naadje nauw passen en meten. Ondertussen zag ik het licht in de ogen van mijn echtgemaal langzaam doven. Ze had weer eens iets hoor. Hij moest op krachtstroom (32 🙄) dus het hele elektriciteitsnet zou moeten worden aangepast hier.Â
Inmiddels heb ik een ander en zeer bescheiden oventje. Eentje die zelfs ondergetekende nog wel kon tillen. En de reus? Die staat nog immer op zijn plek in de garage. Of hij het doet? Geen idee eigenlijk…🤔
Â
Â