Heel vroeger keken we niet op van wekenlang centimeters sneeuw in de winter. Vaak al rond Sinterklaas- of Kersttijd viel er een flink pak. Vol verrukking togen we dan naar buiten om met de slee te spelen of gladde ijsbanen te maken, tot onze vingers er van af vroren en we even naar binnen moesten om op te warmen bij de woensdagmiddagtelevisie met Ren Je Rot of Stuif ’s In. Op het fornuis pruttelden de wortels met uien voor de stamppot en de kruidnagel en laurier in de hachee geurde door het hele huis.
Toen ik afgelopen maandagmorgen bij mijn auto kwam, moest ik onwillekeurig terugdenken aan die tijd vroeger, toen ik de twee namen van deze kinderen in de sneeuw op mijn motorkap zag staan. De hedendaagse kinderen maken jammer genoeg niet veel sneeuw meer mee. Maar áls het dan een keer valt, zie ik de blije snoeten zo voor me. Ook de jeugd heeft het momenteel niet gemakkelijk in deze Coronatijd. Dit vergelijken met ‘maar wij hadden vroeger geen internet‘, vind ik appels met peren vergelijken. Ik begrijp onze jeugd heel goed, ik begrijp Guus en Sam. Ik ken ze niet, ze zullen ongetwijfeld in de buurt wonen. Maar als ze zich kenbaar maken via het contactformulier, mogen ze een keertje gratis komen knutselen bij Atelier16a!